چه زیبا و خوش گفت شیرین سخن

که همواره نوریست در شب ما و من

غلام دو ارباب  را شایسته نیست

یکی خوار باشد یکی هست ونیست

نباشد مطیع خدا آنکه دنیاپرست

نگردد اسیر زر و پول آن حق پرست

زیک  چشمه ناید زمنطق بدور

گهی آب شیرین گهی آب شور

حقیقت بجوی زان حقیقت پسند

که آزاد گردی زآسیب و بند

بقوت ستای آن که بود از ازل

که شیرین شودچشمه ات چون عسل

یقینأ مسیح است این راه راست

 و اربابت اوست غیر ازآن پر خطاست

پدر را جلال باد که داد اینچنین

نجات را زفیضش به اهل زمین

چو مقبولت آمد به دل این کلام

بگو آمین و بهره گیر مستدام

مهران