از شــــراب تو غزل خوان می شوم

آنچه خواهی خود بگـو آن می شوم

جــام را از آن شــراب سرخ فـــــــام

پُــــــر نما چون یار خندان می شوم

شــــام آخر یــــاد کردم بـــــا شراب

از مِــی اَت همواره جانان می شوم

شور و مستـی می کند دورم ز خود

از تـبــــــار مـــــهـر ورزان می شوم

بی شراب تو دنیــــــا غَمـــکَدست

خــــسته و نومید و نالان می شوم

با چَلیپـــــا زنــــدگی معــــنا کنــــم

با مِــی اَت از حق پرستان می شوم

رامی