توخودت همین ترانه تو یه صبح عاشقانه

واسه آسمونی بودن تویی بهترین بهانه

تو مثه نوری تو ظلمت تو سیاهیارو بردی

واسم از دستای بابا یه بغل خدا آوردی

من از این نگاه ساده به یه آسمون رسیدم

تو که دستامو گرفتی صورت خدا رو دیدم

ای مسیحا و امیدم تو همه غمامو دیدی

واسه ی شادیه قلبم از ازل نقشه کشیدی

بیا و هدایتم کن عاشق نهایتم چون

نور قصه گوی عالم دوباره روایتم کن

ای که معنای حضورم توی لحظه های دوری

انقدر تو مهربونی نمیشه بگم چه جوری

تو طلوع صبح و نوری اسم تو پر از امیده

اگه قلب شب سیاهه من شبم تویی سپیده

یوسف