برای رشد کردن در مسیر تقدّس و رسیدن به قامت پُری مسیح، علاوه بر امداد روح القدس، به جدّ و جهد و ثبات قدم نیاز است!
تنها ثمره باری به هرجهت بودن و از این شاخه به آن شاخه پریدن، عقب افتادگی روحانی خواهد بود و بس!
همانطور که گاهی سن تقویمی برخی افراد با سن عقلیشان تطابق ندارد، در روند رشد ایمان و مسیر تقدّس هم، می تواند سن ایمانی با رشد روحانی تطابق و هماهنگی نداشته باشد!
قطعا سن ایمانی و طول آن مِلاک نیست، بلکه میزان رشد روحانی و عمق آن، و البته تناسب این دو با هم.
برای در امان ماندن از این “عقب افتادگی روحانی” و قرار گرفتن در “مسیر تقدّس و رشد روحانی” باید از بیراهه ها خارج شده و قدم در راه گذاشت!
باید از هرآن چیز و هرآن کس که مانع از این رشد و شکوفایی می شود جدا شد و بدون نظر کردن به پشت سر، با ایمان و با غیرتی مسیحایی، بدون کوچکترین سازش و تسامح با طبیعت کهنه، تنها و تنها رو به جلو و به سمت صلیب پیش رفت!
به سمت صلیب!
پرسه زدن در کوچه پس کوچه های اطراف، تنها بالا رفتن سن ایمانی و عدم رشد روحانی را بدنبال خواهد داشت.
اما به فیض و قوت او، و جدّ و جهد خویش می توان رشد کرد و به قامت پُری او رسید.
می توان “آفرین ای غلام نیکِ متدّین” را از دهانش شنید.

ایتان